سیمین تن

فرهنگ اسم ها

لغت نامه دهخدا

سیمین تن. [ ت َ ] ( ص مرکب ) سیمین بدن. آنکه بدن وی چون نقره سپید باشد :
گفت وقت گل است باده بخواه
زآن سمن عارضین سیمین تن.
فرخی.
کجا شد آن صنم ماهروی سیمین تن
کجا شد آن بت عاشق پرست مهرلقای.
فرخی.
بت سیمین تن سنگین دل من
بتو گمره شده مسکین دل من.
نظامی.
نگارین روی شیرین خوی عنبربوی سیمین تن
چه خوش بودی در آغوشم اگر یارای آنستی.
سعدی.

فرهنگ فارسی

سیمین بدن . آنکه بدن وی چون نقره سپید باشد .

پیشنهاد کاربران

بپرس