تربتی

/torbati/

لغت نامه دهخدا

تربتی. [ ت ُ ب َ ] ( ص نسبی ) منسوب به شهر تربت. ( ناظم الاطباء ). که از تربت حیدریه یا از تربت جام باشد. || منسوب به مرقد. ( ناظم الاطباء ).

تربتی. [ ت ُ ب َ ] ( ص نسبی ) خاکی و منسوب به مقبره. ( ناظم الاطباء ).

تربتی.[ ت ُ ب َ ] ( اِخ ) رجوع به مجالس النفائس ص 102 شود.

فرهنگ فارسی

خاکی و منسوب به مقبره .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تربتی (ابهام زدایی). تربتی ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • اختیارالدین تربتی، اِخْتیارُالدّین تُرْبَتی، حسن بن غیاث الدین حسینی مشهور به قاضی اختیار، قاضی ، فقیه ، ادیب و شاعر (در ۹۲۸ق /۱۵۲۲م)• حسین تربتی، تربتی، حسین، از علمای امامیه در قرن سیزدهم، صاحب آثاری در فقه و کلام و اصول و حدیث• ملاعباس تربتی، از علما و عرفای نامور خراسان در قرن چهاردهم هجری قمری• حسینعلی راشد تربتی، فرزند ملا عباس تربتی، عارف نامور خراسان، از علما و حکمای شیعه
...

دانشنامه آزاد فارسی

تُرْبتی
تُرْبتیاز گویش های فارسی خراسانی که در تربت حیدریه واقع در ۱۴۰ کیلومتری جنوب مشهد بدان سخن می گویند. مصوت های تربتی عبارت اند از: u o i e a و مصوت مرکب /ay/. صامت های تربتی همانند فارسی است. تغییر و تبدیل آوایی در تربتی بدین قرار است: تبدیل /e/ پایانی به /a/ در gerdena «گردونه» و gazma «گزمه»؛ تبدیل /b/ به /v/ جابه جایی (قلب) در kata که taka «بز پیشاهنگ» است. نشانة مصدری -an در derezmidan «نم نم باران باریدن»، برخی از واژه های تربتی: anj «اندک/جزیی»، patix «سردرگم»، lesk «لخت» و dula «زوزه».

پیشنهاد کاربران

بپرس