تربیه. [ ت َ ی َ / ی ِ ] ( از ع ، ص )در بیت زیر بمعنی مربّی ̍، یعنی پرورده : تربیه آن آفتاب روشنیم ربی الاعلی از آن رو می زنیم .
مولوی.
فرهنگ فارسی
۱- ( مصدر ) پروردن پروراندن . ۲- آداب و اخلاق را بکسی آموختن . ۳- ( اسم ) پرورش یا تربیت بدنی . پرورش بدن بوسیل. انواع ورزش . یا تعلیم و تربیت . آموزش و پرورش . گندمی است سرخ .
