ترحیم

/tarhim/

مترادف ترحیم: ختم، رحمت فرستادن، طلب آمرزش، رحم کردن، شفقت آوردن

معنی انگلیسی:
wishing god's mercy for a deceased person, [rare.] wishing gods mercy for a deceased person

لغت نامه دهخدا

ترحیم. [ ت َ ] ( ع مص ) مهربانی کردن بر کسی. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || رحمک اﷲ گفتن کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج )( ناظم الاطباء ). ترحم. ( المنجد ) ( اقرب الموارد ). طلب آمرزش کردن بر کسی ، و ترحیم در این مورد فصیح تر از ترحم است. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به ترحم شود.
- مجلس ترحیم ؛ در تداول فارسی امروز بمعنی مجلس سوگواری ، عزاخانه ، مجلس ختم و پرسه است.

فرهنگ فارسی

مهربانی کردن، درودفرستادن، طلب آمرزش
۱- ( مصدر ) رحم کردن مهربانی کردن . ۲- طلب آمرزش کردن درود فرستادن برای میت . یا مجلس ترحیم . مجلسی که برای طلب مغفرت جهت مرده خویشاوندان وی ترتیب دهند و در آن قر آن تلاوت میشود و واعظ پس از وعظ از مناقب میت یاد و برای او طلب آمرزش میکند.

فرهنگ معین

(تَ ) [ ع . ] (مص م . ) ۱ - رحم کردن . ۲ - طلب آمرزش کردن .

فرهنگ عمید

۱. رحمت و درود فرستادن برای مرده.
۲. [قدیمی] مهربانی کردن.
۳. [قدیمی] درود فرستادن.
۴. [قدیمی] طلب آمرزش کردن.

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دانشنامه جهان اسلام است
مجلسی که خانواده و خویشانِ شخصِ درگذشته به منظور آمرزش خواهی برای وی ترتیب می دهند.
ترحیم در لغت به معنای «مهربانی کردن بر کسی»، «طلب آمرزش کردن»، «درود فرستادن برای میّت» و «رَحِمَهُ اللّه گفتن برای کسی» است. در عربی به مجلس ترحیم، تَأبین، حَفْلَة التَّأبین، فاتحه و تعزیه گفته می شود.
در ایران برای متوفی مجالس ترحیم متعددی برگزار می شود که عبارت اند از: مجلس سومین روز درگذشتِ متوفی که مجلس ترحیم، ختم، فاتحه خوانی، تذکر (در تهران)، تعزیه (در مشهد) و پُرسه (در میان زردشتیان و اهالی کرمان و یزد و شیراز) خوانده می شود؛ مجلسی در روز هفتم و چهلم (چله، اربعین)؛ گاه نیز مجلسی در روز هفتم و سی ام در برخی شهرهای کردستان برگزار می شود و مجلس سالروز.
تاجیکان در روز بیستم و چهلم و سالروز نیز مجلسی برگزار می کنند و در آن برای آمرزش متوفی خیرات می دهند. در برخی شهرهای کردستان و در میان اهل سنت، مراسمی به مدت سه روز از صبح تا عصر در مسجد محل برای شرکت آقایان و مجلس ختمی برای شرکت بانوان در منزل برگزار می شود. اخیراً در این شهرها، این مدت به دو روز تقلیل یافته است و مراسم شب هفتم، چهلم و سالگرد به هیچ وجه برگزار نمی شود.
از گذشته پذیرایی از شرکت کنندگان در مراسم سوگواری معمول بوده است. در روایات شیعی و سنی با استناد به حدیثی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در شهادت جعفر بن ابی طالب، تصریح شده که مستحب است خویشان و نزدیکان متوفی به مدت سه روز در تهیه غذا و فراهم آوردن برخی امکانات به خانواده او که دچار تألمات روحی شده اند، یاری رسانند و از آنان مراقبت و به آنان مهربانی کنند.
به گفته امام صادق علیه السلام از همان زمان، این کار به صورت «سنّت» درآمد؛ از پیامبر اکرم و اهل بیت علیهم السلام سخن روشنی دالّ بر رد یا پذیرش برگزاری مجالس پرهزینه برای متوفی در دست نیست اما بنابر قراینی در سیره ایشان این کار پذیرفته نبوده است. به گفته ابن بطوطه در سده هشتم، آوردن طعام به منزل صاحب عزا از رسوم معمول در هند دوره اسلامی بوده است.

پیشنهاد کاربران

ترحیم: همتای پارسی این واژه ی عربی، این واژه ی سغدی است:
سیمتیا simtyā.

بپرس