ترخ

لغت نامه دهخدا

ترخ. [ ت َ ] ( اِ ) گیاهی است ، و در بعضی از فرهنگها بمعنی ترنج نیز مسطور است. ( فرهنگ جهانگیری ). گیاهی است غیرمعلوم ، و ترنج را نیز گویند و آن میوه ایست معلوم که پوست آنرا مربا کنند. ( برهان ) ( آنندراج ). گیاهی است ، و بعضی بمعنی ترنج گفته اند. ( فرهنگ رشیدی ). نام گیاهی ، و قیل ترنج لغة فیه. ( شرفنامه منیری ). طرخون و ترنج و نارنج. ( ناظم الاطباء ).
ترخ. [ت َ ] ( ع مص ) اندک نشتر زدن حجام. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) اندک نشان حجامت که بر پوست باشد. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

یا اندک نشان حجامت که بر پوست باشد .

گویش مازنی

/teraKh/ صدایی که از به هم خوردن دو چیز حاصل شود

پیشنهاد کاربران

بپرس