تنهامیر. [ ت َ ] ( نف مرکب ) که بیکس میرد. که در مرگ وی کسی در بالینش نباشد. که در حال مرگ کسی از وی تیمارداری نکند و او را پرستاری نباشد : بداند هرکه باتدبیر باشدکه تنهاخوار، تنهامیر باشد.نظامی.رجوع به تنها و دیگر ترکیبهای آن شود.
