تغنی

[ویکی فقه] تَغَنّی، اصطلاحی در تلاوت قرآن به معنای تلاوت آهنگین قرآن.
"تغنی" از ریشه غنا و به معنای نیکو گردانیدن صوت است. تغنّی از ریشه «غ - ن - ی» به معنای خواندن با صدای کشیده ، زیبا ، نازک و آواز طرب انگیز می باشد. این اصطلاح که غالباً به صورت «تغنی به قرآن» در متون مختلف دیده می شود، ریشه در دو روایت دارد که در آن ها پیامبر اکرم (ص) در تلاوت قرآن، به تغنی توصیه کرده است. این روایات اندکی پس از پیامبر (ص) باعث بروز جریان تلاوت آهنگین و اندکی بعد، تلاوت هنری قرآن کریم شده که تا به امروز محل تردید و یا تأیید دانشمندان اسلامی بوده است.تغنی از ریشۀ غِناء به معنای چیزی را به آواز خواندن یا آهنگین خواندن چیزی است. اما برخی نیز آن را از ریشۀ غَناء انگاشته، و «به وسیلۀ چیزی بی نیاز شدن» معنا کرده اند. به نظر می رسد دلیل گرایش اینان به چنین معنایی بیش از آن که جنبۀ لغت شناسانه داشته باشد، ریشه هایی اجتماعی و فرهنگی داشته است.تغنی به قرآن و تلاوت قرآن با صدای نیکو مرجّع است. برخی آن را به قرائت با صدای بلند و نیکو همراه با خشوع ، رقّت و اندوه تعریف کرده اند.
اختلاف فقها در تغنی
فقها درباره جواز یا حرمت تغنی به قرآن اختلاف نظر دارند؛ این اختلاف ناشی از نوع نگرش آن ها به معنای لغوی غنا است.
در روایات
← روایتی در مورد تغنی به قرآن
...

[ویکی الکتاب] معنی مَا تُغْنِی: سودی نمیبخشد - بی نیاز نمی کند
معنی لَن تُغْنِیَ: هرگزدردی دوا نمی کند - هرگزسودی نمی بخشد - هرگزنیازی را برطرف نمی سازد (فایده ای ندارد)
معنی لَا تُغْنِی: دردی دوا نکرد - سودی نبخشید - نیازی را برطرف نساخت
ریشه کلمه:
غنی (۷۳ بار)