تفاطؤ. [ ت َ طُءْ ] ( ع مص ) درآمده پشت و برآمده سینه گردیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || خویشتن را کشیدن از کاری و سرکشی نمودن. || بازپس گردیدن. || منکسر شدن و بازگردیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
