هدایت

در قرآن، ستاره ها و راه های کهکشان، وسیله ای برای هدایت انسان ها در تاریکی های صحرا و دریا به شمار آمده است. در داستان دلاویز �موسی و آن آتش رازناک� معنی هدایت، به خوبی دریافتنی است: �موسی در بیابان با خانواده اش راه گم کرده، هو ا سرد و تاریک است. او احساس مسؤولیت می کند و ذهن و جانش برای حل مشکل کسان در تب و تاب و تکاپوست. این سو و آن سو به جست و جو بر می خیزد. آتشی از دور می بیند. به خانواده اش می گوید: درنگ کنید! من آتشی دیدم. باشد که از آن پاره ای برایتان بیاورم یا در آن هدایتی پیدا کنم �او اجد علی النّار هُدی� و هنگامی که به آن نزدیک می شود، ندا در داده می شود که ای موسی! هان! منم ، پروردگار تو…. و در بحبوحه همین حادثه شورانگیز است که وی به رسالت رهایی بخشیدن به قوم خویش ( بنی اسرائیل ) نیز مبعوث و برانگیخته می شود
باری، به قولی، در زبان عرب، هدایت با هدیه هم ریشه است. راستی نیز هدایت برای کسی که نمی داند راه چیست و از کجا می توان به مقصد و مراد رسید، موهبتی گرامی است. شاید این از بلاغت قرآن است که خود را کتاب هدایت معرّفی کرده و کلمه هدایت را به صورت های مختلف، بیش از سیصد بار به کار برده است. واژه ای که در جغرافیای جزیرهٔ العرب و عینیت حیاتِ مردم آن دیار، بسیار ملموس می نمود. عرب با آن واحه ها و بیابان ها و تحرّک و صحراگردی، هدایت را با تمام وجود درمی یافت و ارزش راه یابی و راهنمایی را خوب می فهمید. نه تنها عرب، بلکه هر کسی نیز که بداند �زندگی سفری اکتشافی است�، می داند که ره شناسی و راهنمایی، نیازی انسانی است و علامات طریق اهمیت بسیار دارند و در دلالت ها و نشانه های سر راه زندگی ، چه لطفی و عنایتی نهفته است و الهامات و بصیرت هایی که می توان برای تداوم راه از آنها یاری جست، چقدر حیاتی هستند و پیام های هدایت که نفوسِ مستعدّ ، از درون و بیرون می گیرند، تا چه اندازه در گسترش و اعتلای زندگی انسان مؤثّر است. در واقع، بلاغت اعجاز آمیز قرآنی، با فراوانی کاربرد مادّه هدایت، نه تنها زیستگاه خاص عرب در آن روز، بلکه روان شناسی عامّ بشر را منظور داشته است
https://tayyebin. net/shop/book. php?id=1843

هدایت از واژه ی هدی گرفته شده است . هدی در لغت عرب معمولاً به حیوانی گفته می شد که آن را به عنوان نذری به قربانگاه می بردند . و به عبارتی دیگر کلمه ( هدی ) به معنای آن حیوانی است که آدمی از شهر خود با خود به طرف مکه می برد، تا قربانی کند، از قبیل گوسفند و گاو و شتر. چون بوقع بردن این حیوان او را همراه با عطوفت و مهربانی می رانند و از خشونت با این حیوان خوداری می کردند لذا هدایت به معنی "راهنمائی به لطف و نرمی" از این کلمه گرفته شده است .