در ماشین کاری، بورینگ ( به انگلیسی: Boring ) یا بورینگ کاری یا سُفته زنی، فرایند بزرگترکردن سوراخی است که پیش تر با استفاده از یک ابزار تراش تک - نقطه ای ( یا یک سر سفته زن که حاوی چندین ابزار از این قبیل ) سوراخ شده یا در هنگام ریخته گری سوراخی بر روی آن ایجاد شده است و از لوله تفنگ و سیلندر موتور به عنوان مثالی از کاربرد این روش نام برد. از بورینگ برای رسیدن به دقت بیشتر قطر سوراخ استفاده می شود و می توان از آن برای جدا کردن یک سوراخ کوچک استفاده کرد. بورینگ را می توان به عنوان نقطه مقابل و به نوعی معادل تراشکاری، که فرآیندی است برای شکل دهی به قسمت بیرونی و قطر بیرونی قطعه، برای قطر درونی قطعه دانست.
به دلیل محدودیت های موجود در طراحی که به این دلیل ایجاد شده است که در این فرایند قطعه کار ماشین و ابزار را احاطه کرده است، فرایند بورینگ را از نظر کاهش عمر و استحکام نگهداری ابزارها، افزایش تمیزی و ظرافت زاویه های ایجاد شده ( به دلیل محدود شدن تکیه گاه هایی که می تواند به لبه تحت برش متصل و داده شود ) و همچنین دشوار بودن بازرسی از سطح نهایی و ایجاد شده ( از نظر سایز و اندازه، فرم، زبری سطح ) ، نسبت به فرایند تراشکاری به طور ذاتی چالش برانگیزتر می کند. این ها دلایلی است که باعث می شود بورینگ موضوعی برای خود در ماشین کاری با نکات، ترفندها، چالش ها و مجموعه تخصص های مخصوص به خود شناخته شود و علی رغم شباهت هایی که با تراشکاری دارد اما موضوعی جدا از آن شود.
اولین ماشین ابزار بورینگ در سال ۱۷۷۵ توسط جان ویلکینسون ابداع شد. [ ۱]
بورینگ و تراشکاری همتایان یک دیگر در فرایند ساییدن که یکی داخلی و دیگری خارجی می باشد، هستند. هر فرایند براساس الزامات و مقادیر پارامتر یک کاربرد خاص انتخاب می شود. [ ۲]
انواع مختلفی از بورینگ وجود دارد. نوار بورینگ ممکن است در هر دو انتها پشتیبانی شود ( که فقط در صورتی کار می کند که حفره موجود یک سوراخ کامل تا انتهای قطعه باشد ) ، یا ممکن است در یک انتها از آن پشتیبانی شود ( که برای هر دو سوراخ کامل و سوراخ تا عمق مشخص یا سوراخ کور عمل می کند ) که این فرایند به بورینگ خطی ( به انگلیسی: Lineboring ) معروف است. نوع دیگری از این فرایند پشت بورینگ ( به انگیلیسی: Backboring ) نام دارد که فرآیندی است که از سوراخ موجود عبور کرده و سپس عملیات بورینگ را از پشت قطعه ( نسبت به قسمت اصلی دستگاه ) انجام می دهد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه دلیل محدودیت های موجود در طراحی که به این دلیل ایجاد شده است که در این فرایند قطعه کار ماشین و ابزار را احاطه کرده است، فرایند بورینگ را از نظر کاهش عمر و استحکام نگهداری ابزارها، افزایش تمیزی و ظرافت زاویه های ایجاد شده ( به دلیل محدود شدن تکیه گاه هایی که می تواند به لبه تحت برش متصل و داده شود ) و همچنین دشوار بودن بازرسی از سطح نهایی و ایجاد شده ( از نظر سایز و اندازه، فرم، زبری سطح ) ، نسبت به فرایند تراشکاری به طور ذاتی چالش برانگیزتر می کند. این ها دلایلی است که باعث می شود بورینگ موضوعی برای خود در ماشین کاری با نکات، ترفندها، چالش ها و مجموعه تخصص های مخصوص به خود شناخته شود و علی رغم شباهت هایی که با تراشکاری دارد اما موضوعی جدا از آن شود.
اولین ماشین ابزار بورینگ در سال ۱۷۷۵ توسط جان ویلکینسون ابداع شد. [ ۱]
بورینگ و تراشکاری همتایان یک دیگر در فرایند ساییدن که یکی داخلی و دیگری خارجی می باشد، هستند. هر فرایند براساس الزامات و مقادیر پارامتر یک کاربرد خاص انتخاب می شود. [ ۲]
انواع مختلفی از بورینگ وجود دارد. نوار بورینگ ممکن است در هر دو انتها پشتیبانی شود ( که فقط در صورتی کار می کند که حفره موجود یک سوراخ کامل تا انتهای قطعه باشد ) ، یا ممکن است در یک انتها از آن پشتیبانی شود ( که برای هر دو سوراخ کامل و سوراخ تا عمق مشخص یا سوراخ کور عمل می کند ) که این فرایند به بورینگ خطی ( به انگلیسی: Lineboring ) معروف است. نوع دیگری از این فرایند پشت بورینگ ( به انگیلیسی: Backboring ) نام دارد که فرآیندی است که از سوراخ موجود عبور کرده و سپس عملیات بورینگ را از پشت قطعه ( نسبت به قسمت اصلی دستگاه ) انجام می دهد.
wiki: بورینگ