غالیه سایی

/qAliyesAyi/

لغت نامه دهخدا

غالیه سایی. [ ی َ / ی ِ ] ( حامص مرکب ) غالیه سائی. خوشبوی سازی. عطاری :
آن جام صدف ده که بخندد چو دم صبح
چون صبح نمود آن صدف غالیه سایی.
خاقانی.
ببوی زلف رخت میروند و می آیند
صبا بغالیه سائی و گل به جلوه گری.
حافظ.
و رجوع به غالیه سودن شود.

فرهنگ فارسی

۱ - ساییدن غالیه آماده کردن غالیه . ۲ - خوشبوی سازی عطر سازی .

پیشنهاد کاربران

بپرس