کاچول

لغت نامه دهخدا

کاچول. ( اِ ) کاجول. کچول. رقص. کون و کچول. کون جنبانیدن باشد یعنی حرکت دادن سرین بوقت رقصیدن و مسخرگی کردن. ( برهان ) :
از آن جمله پنجاه من بار کرد
چو رقاص کاچول بسیار کرد.
( دستورنامه نزاری قهستانی چ روسیه ، 1923 ).

فرهنگ فارسی

کاجول، کچول:جنبش سرین، جنبش کفل بهنگام رقص
( اسم ) حرکت سرین جنبش سرین بهنگام رقص
کاجول رقص

فرهنگ معین

(اِ. ) حرکت و جنبش سرین هنگام رقص .

فرهنگ عمید

جنبش سرین، جنبش کفل به هنگام رقص.
* کاچول کردن: (مصدر لازم ) [قدیمی] تکان دادن سرین به هنگام رقص: از آن جمله پنجاه من بار کرد / چو رقاص کاچول بسیار کرد (نزاری: برهان قاطع: کاچول، حاشیه ).

گویش مازنی

/kaachool/ کپره – پوسته ی روی زخم - پوست دادن رخت

پیشنهاد کاربران

کاچول همان قاشق چوبی است.
در زبان لری هر گاه برگه ای از نان را به شکل نیم لوله کرده و درون آش یا ماست کرده بخورند به این نوع لقمه کاچول می گویند و کا یا که به معنی چوب است و چول هم یعنی خم شده .
کاچول به قاشق تبدیل شده است.

بپرس